Inwestor internetowy i naukowy filantrop Yuri Milner wraz z fizykiem Stephenem Hawkingiem ogłaszają inicjatywę Breakthrough Starshot w celu umożliwienia podróży międzygwiezdnych przy prędkości 100 miliona mil w ciągu jednego pokolenia

USA - Polski

• India - English
• USA - English
• USA - español
• USA - Pусский
• Brazil - Português
• USA - Deutsch
• Latin America - español
• USA - slovenčina
• USA - čeština

Program badawczy i inżynieryjny zasilony 100 milionami dolarów inwestycji ma na celu udowodnienie słuszności koncepcji wykorzystania wiązki światła do napędzenia kilkugramowego nanostatku do 20% prędkości światła. Potencjalna misja międzygwiezdna dotarłaby w takim przypadku do Alfa Centauri w około 20 lat.

Do zarządu dołącza Mark Zuckerberg.

NOWY JORK, 14 kwietnia 2016 r. /PRNewswire/ -- Inwestor internetowy i naukowy filantrop Yuri Milner i znany kosmolog Stephen Hawking spotkali się dziś w obserwatorium widokowym One World Observatory w celu ogłoszenia inicjatywy Breakthrouh Initiative w zakresie podboju wszechświata i poszukiwania życia pozaziemskiego.

Projekt Breakthrough Starshot to program badawczy i inżynieryjny zasilony 100 milionami dolarów inwestycji, który ma na celu udowodnienie słuszności koncepcji nanostatków napędzanych wiązką światła. Tego typu obiekty mogłyby osiągać prędkość sięgającą nawet 20% prędkości światła i wykonywać zdjęcia planet oraz gromadzić inne dane naukowe w najbliższym nam układzie słonecznym, Alfa Centauri, już w 20 lat po opuszczeniu powierzchni ziemskiej.

Programowi przewodził będzie Pete Worden, były dyrektor centrum naukowego NASA AMES Research Center. Komitet doradczy Wordena składa się ze światowej sławy naukowców i inżynierów. W radzie zarządczej zasiądą Stephen Hawking, Yuri Milner i Mark Zuckerberg.

W uroczystym ogłoszeniu inicjatywy wzięli także udział Ann Druyan, Freeman Dyson, Mae Jemison, Avi Loeb i Pete Worden.

Dziś, w 55. rocznicę pionierskiego lotu w kosmos Jurij Gagarina i prawie pół wieku od pierwszej podróży na Księżyc, projekt Breakthrough Starshot rozpoczyna przygotowania do kolejnego wielkiego skoku ludzkości, tym razem skoku aż do gwiazd.

Projekt Breakthrough Starshot

Układ słoneczny Alfa Centauri znajduje się w odległości 25 trylionów mil (4,37 lat świetlnych) od Ziemi. Podróż na miejsce w najszybszym dostępnym dziś statku kosmicznym zajęłaby 30 tysięcy lat. Projekt Breakthrough Starshot ma na celu ustalenie, czy kilkugramowy nanostatek z żaglem napędzanym wiązką światła może poruszać się tysiąc razy szybciej. Projekt wnosi podejście Doliny Krzemowej do zagadnienia podróży kosmicznych, wykorzystując wykładniczy postęp w niektórych rozwiązaniach technologicznych zaobserwowany od początku XXI wieku.

1. Nanostatki

Nanostatki to kilkugramowe zrobotyzowane statki kosmiczne składające się z dwóch głównych części:

• StarChip: prawo Moore'a przyczyniło się do dramatycznego zmniejszenia wielkości komponentów mikroelektronicznych, co z kolei umożliwiło stworzenie kilkugramowych plastrów krzemowych wyposażonych w aparaty, silniki fotonowe, zasilacze, urządzenia nawigacyjne i komunikacyjne, stanowiących w pełni funkcjonalne sondy kosmiczne.
• Lightsail: postępy w dziedzinie nanotechnologii przyczyniły się do powstania coraz cieńszych i lżejszych materiałów meta, przynosząc obietnicę umożliwienia produkcji żagli w skali metrowej, które nie byłyby szersze niż zaledwie kilkaset atomów i ważyłyby tylko kilka gramów.

2. Emisja wiązek światła

• Rosnące w siłę i coraz tańsze lasery, zgodnie z założeniami prawa Moore'a, przyczyniły się do znacznych postępów w technologii emisji wiązek światła. W międzyczasie szyki fazowane laserów, tak zwany emiter wiązek światła, mogłyby zostać wzmocnione nawet do poziomu 100 gigawatów.

Projekt Breakthrough Statshot chce przenieść korzyści skali na skalę astronomiczną. Komponent StarChip może wejść do produkcji masowej w kosztach odpowiadających produkcji jednego urządzenia iPhone, a następnie być wysyłany w dużych ilościach w celu zapewnienia redundancji i dobrego zasięgu. Emiter wiązek światła jest modularny i skalowalny. Po złożeniu komponentów i dojrzeniu rozwiązań technologicznych koszt wystrzelenia każdego urządzenia ma spaść do kwot rzędu kilku setek tysięcy dolarów.

Droga do gwiazd

Faza badań i prac inżynieryjnych potrwa kilka lat. Po zakończeniu tego etapu opracowanie misji do układu Alfa Centauri będzie wymagało budżetu porównywalnego do największych obecnych eksperymentów naukowych. W tej fazie prac konieczne będzie:

• Wybudowanie naziemnego emitera wiązek światła w skali kilometrowej na dużej wysokości w suchych warunkach środowiskowych
• Wygenerowanie i przechowanie kilku gigawatogodzin energii na każdy start
• Wystrzelenie statku-matki z tysiącami nanostatków na pokładzie na orbitę na dużej wysokości
• Wykorzystanie technologii optyki adaptacyjnej w czasie rzeczywistym w celu zniwelowania efektów atmosferycznych
• Skupienie wiązki światła na żaglu świetlnym w celu nadania odpowiedniego przyspieszenia nanostatkom w kilka minut
• Wzięcie pod uwagę kolizji z pyłem międzygwiezdnym na trasie lotu do celu
• Wykonywanie zdjęć planet i gromadzenie innych danych naukowych oraz przekazywanie ich z powrotem na Ziemię przy wykorzystaniu kompaktowego laserowego systemu komunikacji na pokładzie
• Wykorzystanie tego samego emitera wiązek światła, który posłużył do wystrzelenia nanostatków, do odbierania danych z nanostatków ponad 4 lata później.

Między innymi to właśnie powyższe wymagania systemowe stanowią znaczne wyzwanie inżynieryjne, z którego szczegółami można zapoznać się na stronie www.breakthroughinitiatives.org. Jednakże główne elementy proponowanego projektu bazują na rozwiązaniach technologicznych, które albo są już dostępne albo prawdopodobnie są w zasięgu w najbliższej przyszłości przy rozsądnych założeniach.

Przedstawiona propozycja systemu napędzania światłem operuje w skali znacznie przekraczającej jakiekolwiek obecnie funkcjonujące rozwiązania analogowe. Sama natura projektu wiąże się z koniecznością współpracy i wsparcia na skalę światową.

Pozwolenia na start będą pozyskiwane od wszystkich rządów i organizacji międzynarodowych.

Dodatkowe możliwości

Wraz z dojrzewaniem rozwiązań technologicznych koniecznych do realizacji podróży międzygwiezdnych przewiduje się powstanie szeregu dodatkowych możliwości, włączywszy:

• Przyczynienie się do podboju systemów słonecznych
• Wykorzystanie emitera wiązek światła jako teleskopu w skali kilometrowej na potrzeby obserwacji astronomicznych
• Wykrywanie asteroidów zbliżających się do Ziemi na duże odległości.

Potencjalne planety w układzie Alfa Centauri

Według astronomów uzasadnione jest podejrzenie, że w trój gwiezdnym układzie Alfa Centauri w strefach możliwych do zamieszkania znajdują się planety przypominające Ziemię. W celu odkrycia i opisania planet znajdujących się w okolicy gwiazd powstają w tej chwili lub ulepszane są naziemne i kosmiczne instrumenty obserwacyjne.

Odrębny projekt Breakthrough Initiative będzie dostarczał wsparcia niektórym z tych projektów.

Otwarte środowisko współpracy

Inicjatywa Breakthrough Starshot:

• Oparta jest o badania pozostające całkowicie w domenie publicznej
• Zobowiązuje się do publikowania postępów
• Deklaruje pełną przejrzystość działań i otwarty dostęp
• Zaprasza ekspertów z wszystkich istotnych dziedzin, a także wszystkie zainteresowane osoby do przedkładania pomysłów na internetowym forum.

Lista odnośników i publikacji, a także forum internetowe znajdują się na stronie www.breakthroughinitiatives.org.

Wsparcie badań

W ramach inicjatywy Breakthrough Starshot powstanie program stypendiów badawczych, a także szereg innych inicjatyw finansowych wspierających istotne projekty naukowe i inżynieryjne w ramach badań i rozwoju.

– Historia ludzkości składa się z wielkich skoków – skomentował Yuri Milner, założyciel Breakthrough Initiatives. – Dokładnie dziś, 55 lat temu, Jurij Gagarin został pierwszym człowiekiem w kosmosie. Dzisiaj pracujemy nad kolejnym wielkim skokiem. Skokiem, który zabierze nas aż do gwiazd – dodał założyciel.

– Ziemia jest wspaniałym miejscem, ale może nie trwać wiecznie – wypowiedział się Stephen Hawking. – Prędzej czy później musimy zwrócić się w stronę gwiazd. Inicjatywa Breakthrough Starshot jest bardzo ekscytującym, pierwszym krokiem w tę stronę – dodał naukowiec.

– Naszą inspiracją są Vostok, Voyager, Apollo i inne wielkie misje – dodał Pete Worden. – Czas rozpocząć epokę podróży międzygwiezdnych, ale w tym celu musimy stąpać mocno po ziemi – dodał.

Rada zarządcza projektu Breakthrough Starshot

Stephen Hawking, profesor, dyrektor Dennis Stanton Avery i Sally Tsui Wong-Avery ds. badań na Uniwersytecie w Cambridge

Yuri Milner, założyciel DST Global

Mark Zuckerberg, założyciel i główny dyrektor wykonawczy firmy Facebook

Komitet zarządczy i doradczy projektu Breakthrough Starshot 

• Pete Worden, dyrektor wykonawczy projektu Breakthrough Starshot, były dyrektor centrum badawczego NASA Ames Research Center

Przed dołączeniem do komitetu fundacji Breakthrough Prize Foundation dr Worden zajmował stanowisko dyrektora centrum badawczego NASA Ames Research Center, a także był profesorem astronomii na Uniwersytecie Arizony. Jest uznanym ekspertem w kwestiach kosmosu i nauki oraz przewodził w tworzeniu partnerstw między rządami i sektorem prywatnym na skalę międzynarodową. Dr Worden jest autorem i współautorem ponad 150 publikacji naukowych w dziedzinach astrofizyki i nauk kosmicznych. Był zaangażowany przy współpracy naukowej w trakcie trzech misji kosmicznych NASA, z czego najnowsza dotyczyła badania słońca w ramach misji Interface Region Imaging Spectrograph rozpoczętej w 2013 roku. Dyrektor został odznaczony medalem za przywództwo NASA Outstanding Leadership Medal za zasługi w ramach misji Clementine na Księżyc w 1994 r. Dr Worden został mianowany dyrektorem laboratorium roku w roku 2009 przez Federalne Konsorcjum Laboratoryjne i otrzymał nagrodę innowatorów im. Arthura C. Clarke'a w 2010 roku.

• Avi Loeb, przewodniczący komitetu doradczego projektu Breakthrough Starshot; Uniwersytet Harvarda

Avi Loeb jest fizykiem teoretycznym, który opublikował ponad 500 artykułów naukowych i 3 książki na temat astrofizyki i kosmologii, głównie w dziedzinie pierwszych gwiazd i czarnych dziur. Został okrzyknięty przez magazyn TIME jednym z 25 najbardziej wpływowych ludzi w kosmosie. Loeb zajmuje stanowisko profesora Frank B. Bairda Jr. na Uniwersytecie Harvarda, gdzie jest także przewodniczącym Wydziału Astronomii, dyrektorem Instytutu Teorii i Obliczeń oraz dyrektorem Inicjatywy Czarna Dziura. Został mianowany towarzyszem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Nauki, Amerykańskiego Towarzystwa Fizycznego i Międzynarodowego Towarzystwa Astronautycznego, jest także członkiem zarządu do spraw fizyki i astronomii w Narodowej Akademii Stanów Zjednoczonych.

• Jim Benford, Microwave Sciences 

Jim Benford jest prezesem firmy Microwave Sciences. Zajmuje się tworzeniem wysoko wydajnych systemów mikrofalowych od konceptu projektu do osprzętowania. Do jego zainteresowań należą fizyka źródeł mikrofal, wykorzystanie energii elektromagnetycznej w celu nadawania prędkości obiektom w przestrzeni, eksperymentalne intensywne promienie cząsteczkowe i fizyka plazmowa.

• Bruce Draine, Uniwersytet Princeton 

Badania dr. Draine'a dotyczą materii międzygwiezdnej, a zwłaszcza pyłu międzygwiezdnego, regionów fotodysocjacji, fal uderzeniowych i optyki fizycznej nanostruktur. W 2004 roku otrzymał nagrodę im. Danniego Heinemana w dziedzinie astrofizyki. Jest członkiem Narodowej Akademii Nauk w Stanach Zjednoczonych.

• Ann Druyan, Cosmos Studios 

Ann Druyan jest amerykańską autorką i producentką specjalizującym się w komunikacji na temat nauki. Zajmowała stanowisko dyrektora kreatywnego międzygwiezdnego komunikatu Voyager w NASA oraz współtworzyła serię dokumentalną Cosmos PBS z roku 1980, której gospodarzem był Carl Sagan (1934-1996), poślubiony przez nią w 1981 roku. W przeszłości Ann była także producentką wykonawczą i twórcą serii następczej, Cosmos: A Spacetime Odyssey, za którą otrzymała nagrody Emmy i Peabody.

• Freeman Dyson, Princeton Institute of Advanced Study 

Freeman Dyson jest amerykańskim fizykiem teoretycznym i matematykiem, znany także z pracy nad elektrodynamiką kwantową, fizyką ciała stałego, astronomią oraz inżynierią jądrową. Jest emerytowanym profesorem instytucji Institute for Advanced Study, profesorem wizytującym Ralston College oraz członkiem zarządu sponsorów publikacji „Bulletin of the Atomic Scientists".

• Robert Fugate, Arctelum, LLC, New Mexico Tech 

Dr Fugate przewodzi projektowi badawczemu na temat fizyki propagacji atmosferycznej i kompensacji atmosferycznej za pomocą laserowej optyki adaptacyjnej. Program badawczy dr. Fugate także obejmuje rozwój czujników, instrumentów i mocowań do teleskopów naziemnych o dużej aperturze.

• Lou Friedman, Stowarzyszenie Planetarne, JPL 

Lou Friedman jest amerykańskim inżynierem astronautycznym, rzecznikiem ds. przestrzeni kosmicznej i znanym autorem. Wraz z Carlem Saganem i Brucem C. Murray'em jest współzałożycielem Stowarzyszenia Planetarnego, obecnie zajmując stanowisko emerytowanego dyrektora wykonawczego. Przewodził projektom Advance Projects w JPL, włączywszy rozwój żagli solarnych, misji na Wenus, Jowisz i Saturn, na komety i asteroidy, a także przewodził misji Mars Program po zakończeniu Viking Mission. Obecnie jest doradcą NASA w zakresie misji Asteroid Redirect Mission. Współprowadził badania nad tą misją, a także pracował nad projektem badań materii międzygwiezdnej w ośrodku Keck Institute for Space Studies. 

• Giancarlo Genta, Politechnika w Turynie 

Do obszarów zainteresowań zawodowych Giancarlo Genty należą wibracje, projektowanie pojazdów, łożyska magnetyczne i dynamika wirników. Jest autorem lub współautorem ponad 50 artykułów naukowych i 21 książek. Większość jego publikacji dotyczy badań SETI.

• Olivier Guyon, Uniwersytet Arizony 

Dr Guyon projektuje urządzenia naziemne i w kosmosie, której wspierają poszukiwania egzoplanet poza układem słonecznym. Jest ekspertem w zakresie technik pozyskiwania obrazów o wysokim kontraście (koronarografia, ekstremalna optyka adaptacyjna) na cele bezpośredniej fotografii i badania egzoplanet.

• Mae Jemison, 100 Year Starship 

Dr Mae C. Jemison przewodzi projektowi 100 Year Starship, wielopłaszczyznowej inicjatywie globalnej w celu pozyskania wszystkich umiejętności niezbędnych do umożliwienia podróży międzyplanetarnej poza nasz układ słoneczny do najbliższej gwiazdy w ciągu następnych 100 lat. Jemison była astronautką NASA przez sześć lat i jest pierwszą kobietą pochodzenia etnicznego w kosmosie. Z oddaniem poświęca się misji wprowadzania postępów w zakresie podboju wszechświata także w polepszaniu życia na ziemi. Wykorzystuje doświadczenie jako fizyk, inżynier, wynalazca, profesor nauk środowiskowych, propagator nauk, pracownik na rzecz rozwoju w Afryce oraz współzałożyciel dwóch firm technologicznych typu start-up.

• Pete Klupar, dyrektor ds. inżynierii, projekt Breakthrough Starshot; były dyrektor ds. inżynierii w centrum NASA Ames Research Center

Pete Klupar interesuje się niedrogimi, technologicznymi rozwiązaniami z naciskiem na systemy kosmiczne. Stworzył oraz wystartował ponad 50 misji statków kosmicznych. Na koncie ma także pracę w branży, w ramach której przyczynił się do rozwoju firmy statków kosmicznych typu start-up z 4 do ponad 500 pracowników. Pracował także w dużych organizacjach takich, jak Boeing i Space Systems Loral. Brał udział w rządowych projektach kosmicznych i lotniczych, ostatnio na stanowisku dyrektora ds. inżynierii w centrum NASA Ames Research Center. Jego praca była kluczowa przy ograniczaniu kosztów misji związanych z zaawansowanymi technologiami, między innymi przez wkład w inicjatywy Faster Better Cheaper i Operationally Responsive Space.

• Geoff Landis, SA Glenn Research Center 

Geoff Landis jest amerykańskim naukowcem, którego praca dotyczy poszukiwań planetarnych, napędów międzygwiezdnych i zaawansowanych technologii na potrzeby misji kosmicznych. Landis jest posiadaczem dziewięciu patentów, głównie w dziedzinie ulepszania ogniw słonecznych i urządzeń fotowoltaicznych. Wygłaszał przemowy i udzielał komentarzy na temat możliwości podróży międzygwiezdnych i konstrukcji baz na Księżycu, Marsie i Wenus. Jest towarzyszem stowarzyszenia NASA Institute for Advanced Concepts. 

• Kelvin Long, publikacja Journal of the British Interplanetary Society 

Kelvin Long jest fizykiem, autorem i dyrektorem wykonawczym Inicjatywy na rzecz Badań Międzyplanetarnych. Pracuje w sektorze przestrzeni kosmicznej od piętnastu lat i specjalizuje się w zakresie lotów międzyplanetarnych, a w szczególności w kwestii zaawansowanych koncepcji napędowych.

• Philip Lubin, Uniwersytet Kalifornii, Santa Barbara 

Philip Lubin jest profesorem fizyki na uniwersytecie UC Santa Barbara. Do jego zainteresowań badawczych należy kosmologia eksperymentalna, promieniowanie tła kosmicznego (widmo, anizotropia i polaryzacja), satelity, badania młodego wszechświata z balonów i z powierzchni ziemi, podstawowe granice wykrywalności oraz astrofizyka podczerwieni i dalekiej podczerwieni.

• Zac Manchester, Uniwersytet Harvarda

Zac Manchester jest badaczem i inżynierem kosmicznym z szerokimi zainteresowaniami w zakresie dynamiki i kontroli oraz pasją co do umożliwiania lotów kosmicznych na szerszą skalę. W szczególności interesuje się zastosowaniami postępów w elektronice i komputeryzacji osadzonej na cele tworzenia mniejszych, bardziej inteligentnych i zwinnych statków kosmicznych. W 2011 roku założył projekt KickSat oraz pracował nad bezzałogowymi urządzeniami latającymi oraz kilkoma mniejszymi misjami kosmicznymi.

• Greg Matloff, New York City College of Technology 

Greg Matloff jest emerytowanym profesorem na uczelni NYC College of Technology. Jest ekspertem w zakresie napędu w głębokiej przestrzeni. Matloff jest towarzyszem Brytyjskiego Towarzystwa Międzyplanetarnego, towarzyszem Hayden w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej oraz członkiem korespondencyjnym Międzynarodowego Towarzystwa Astronautycznego. Jego pionierskie badania w zakresie żagli słonecznych zostały wykorzystane przez NASA w planach dotyczących sond pozasłonecznych, a także wzięte pod uwagę przy rozważaniu rozwiązań technologicznych umożliwiających zmianę trasy lotu asteroidów zagrażających Ziemi. W przeszłości był profesorem wizytującym na Uniwersytecie w Sienie we Włoszech.

• Claire Max, Uniwersytet Kalifornii, Santa Cruz

Profesor astronomii i astrofizyki na uczelni UC Santa Cruz oraz dyrektor obserwatoriów Uniwersytetu Kalifornii. Max zasłynęła głównie za zasługi w zakresie optyki adaptacyjnej sztucznej gwiazdy laserowej jako techniki zmniejszania zniekształceń optycznych obrazów wykonanych w burzliwej atmosferze. Pracę rozpoczęła w grupie JASON, do której dołączyła w 1983 roku jako pierwsza kobieta. Wraz z współpracownikami w grupie JASON rozwinęła pomysł wykorzystania sztucznej gwiazdy laserowej dopasowanej do światła żółtego emitowanego przez atomy sodu w celu korekcji zdjęć astronomicznych. Poza dalszą pracą nad rozwojem tego rozwiązania w Centrum Optyki Adaptacyjnej Max obecnie wykorzystuje optykę adaptacyjną w największych teleskopach optycznych na świecie w celu badania losu czarnych dziur w jądrach kolidujących ze sobą galaktyk bogatych w gaz. Jest członkiem Narodowej Akademii Nauk w Stanach Zjednoczonych oraz Amerykańskiej Akademii Sztuki i Nauk, a także otrzymała nagrodę im. Webera Amerykańskiego Stowarzyszenia Astronomicznego w dziedzinie instrumentów, medal im. Jamesa Madisona Uniwersytetu Princeton oraz nagrodę im. E. O. Lawrenca Ministerstwa Energetyki.

• Kaya Nobuyuki, Uniwersytet w Kobe 

Kaya Nobuyuki jest prodziekanem inżynieryjnych studiów podyplomowych na Uniwersytecie w Kobe w Japonii. Nobuyuki wykonał szereg demonstracji naziemnych i kosmicznych. Wraz ze swoim międzynarodowym zespołem z Japonii i Europejską Agencją Kosmiczną z powodzeniem przetestował kontrolę promieni mikrofalowych w SPS przy wykorzystaniu rakiet dźwiękowych ISAS i trzech mniejszych satelitów rozpościerających dużą sieć, projekt znany pod nazwą eksperymentu Furoshiki. Odegrał kluczową rolę w zademonstrowaniu kluczowej transmisji bezprzewodowej zasilanej energią słoneczną w ramach projektu elektrowni orbitalnej Orbital Power Plant.

• Kevin Parkin, Parkin Research

Dr Kevin Parkin jest naukowcem pochodzenia brytyjskiego znanym z wynalezienia termalnej rakiety mikrofalowej. W 2005 roku odznaczony został medalem im. Koroleva przez Rosyjską Federację Astronautyki i Kosmonautyki. W 2007 roku dr Parkin założył centrum projektowania misji w NASA Ames i rozwinął architekturę oprogramowania ośrodka, uprzednio stworzywszy oprogramowanie ICEMaker wykorzystywane do projektowania statków kosmicznych przez Team-X w laboratorium NASA Jet Propulsion Laboratory i przez inne organizacje. W latach 2012-2014 był głównym badaczem i inżynierem projektu, który doprowadził do stworzenia i wystrzelenia pierwszej rakiety termalnej zasilanej falami milimetrowymi.

• Mason Peck, Uniwersytet Cornella  

Badania naukowe Pecka skupiają się na rozwoju rozwiązań technologicznych na potrzeby misji kosmicznych o niskich kosztach, zwłaszcza w zakresie napędu, nawigacji i kontroli. W przeszłości Peck był głównym technologiem NASA. Pracował w ścisłej współpracy z amerykańską branżą kosmiczną przez ponad 20 lat, zajmując stanowiska inżyniera w firmach Boeing i Honeywell, a także pracując jako doradca w zakresie rozwiązań kosmicznych. Peck opublikował artykuły na temat statków kosmicznych w skali mikro, napędów następnej generacji, robotyki kosmicznej o niskich potrzebach energetycznych oraz dynamiki lotów kosmicznych. Jest współautorem trzech książek na temat poszukiwań planetarnych i mechanizmów statków kosmicznych.

• Saul Perlmutter, laureat nagrody Nobla, laureat nagrody Breakthrough, Uniwersytet Kalifornii Berkeley i Lawrence Berkeley National Laboratory

Saul Perlmutter jest amerykańskim astrofizykiem w laboratorium Lawrence Berkeley National Laboratory i profesorem fizyki na Uniwersytecie Kalifornii Berkeley. Jest członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Nauki, towarzyszem Amerykańskiego Stowarzyszenia na rzecz Postępów w Nauce oraz członkiem Narodowej Akademii Nauk w Stanach Zjednoczonych. Perlmutter wraz z Brianem P. Schmidtem i Adamem Riessem otrzymał nagrodę im. Shaw z zakresu astronomii w 2006 roku, nagrodę Nobla z zakresu fizyki w 2011 roku oraz nagrodę Breakthrough w fizyce fundamentalnej w roku 2015 za dostarczenie dowodów na przyspieszanie wszechświata.

• Martin Rees, Astronom Królewski

Lord Martin Rees jest brytyjskim kosmologiem i astrofizykiem. Od 1995 roku nosi tytuł Astronoma Królewskiego, a w latach 2004 do 2012 był mistrzem Trinity College na Uniwersytecie w Cambridge, natomiast w latach 2005-2010 był przewodniczącym organizacji Royal Society. Poza poszerzaniem wiedzy naukowej Rees pisze i przemawia na temat problemów i wyzwań XXI wieku oraz punktów stycznych między nauką, etyką i polityką. Jest członkiem rady organizacji Institute for Advanced Study w Princeton, IPPR, Oxford Martin School oraz Gates Cambridge Trust. Jest współzałożycielem Centrum Badań w zakresie Ryzyka Egzystencjalnego oraz należy do naukowego komitetu doradczego organizacji Future of Life Institute. Lord Rees w przeszłości pracował nad rozbłyskami gamma oraz śledził koniec kosmicznego ciemnego wieku wraz z formowaniem się pierwszych gwiazd. Lord Rees jest autorem książek na temat astronomii i nauki kierowanych do szerokiej publiczności oraz często udziela ogólnodostępnych wykładów i przemów.

• Roald Sagdeev, Uniwersytet w Maryland

Roald Sagdeev jest wybitnym emerytowanym profesorem na Uniwersytecie w Maryland. Tytuł doktora otrzymał w 1966 roku na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym. W przeszłości przez 15 lat zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Badań Kosmicznych w Moskwie, centrum programu podboju kosmosu w Rosji, gdzie obecnie mianowany jest dyrektorem emerytowanym. Przed podjęciem pracy w ramach radzieckiego projektu kosmicznego rozwinął karierę w naukach jądrowych i zdobył międzynarodowe uznanie za pracę w zakresie zachowania gorącej plazmy i kontrolowanej fuzji termonuklearnej. Jest członkiem Narodowej Akademii Nauk w Stanach Zjednoczonych, Szwedzkiej Akademii Królewskiej, Towarzystwa Maxa Plancka oraz Międzynarodowego Towarzystwa Aeronautycznego.

• Ed Turner, Uniwersytet Princeton, NAOJ 

Ed Turner jest profesorem astrofizyki na Uniwersytecie Princeton. Praca Turnera dotyczy głównie astrofizyki teoretycznej i obserwacyjnej. Opublikował do tej pory ponad 200 artykułów naukowych na tematy takie, jak galaktyki binarne, grupy galaktyk, struktury wielkoskalowe, ciemna materia, populacje kwazarów, grawitacyjne soczewkowanie, kosmiczne tło rentgenowskie, stałe kosmiczne, egzoplanety i astrobiologia, często kładąc nacisk na analizę statystyczną. Do jego niedawnych zobowiązań nauczycielskich na uniwersytecie Princeton wlicza się wykładania kosmologii, astrobiologii i obecność nauki w mediach. Od 1992 roku jest członkiem uniwersyteckiego komitetu badań statystycznych.

Dodatkowe informacje: www.breakthroughinitiatives.org.

Zdjęcia, nagrania i materiały z dzisiejszej konferencji naukowej dostępne są do pobrania po kliknięciu na poniższy link. Treści będą dodawane w ciągu dnia.

Łącze:  www.image.net/breakthroughstarshot

Related Links

http://www.breakthroughinitiatives.org